برخلاف تصور، ایده تشکیل یک دولت فراگیر و جهانی نه فقط یکی از وعده‌های ادیان بلکه از دغدغه‌های برخی از مهم‌ترین عقلا و فیلسوفان نیز بوده است؛ از فیلسوفانی چون روسو و کانت گرفته تا جان رالز. البته برخی این ایده را آخرالزمانی یا دینی یا آرمانی دانسته و به همین دلیل دور از دسترس یا مردود می‌شمرند، اما این دلیلی کافی و خردپسند نیست.
نه‌فقط برای هواخواهان یا دانشجویان فلسفه اخلاق بلکه برای هر انسان اهل تأملی معمولاً یکی از نخستین درگیری‌ها و دوراهی‌های ذهنی میان وظیفه‌گرایی و نتیجه‌گرایی است. ظاهراً قضیه شوخی‌بردار نیست و باید انتخاب کرد...
فلسفه نمی‌تواند دست‌کم در برابر رنج‌ها و شرور دست‌ساز بشر بی‌تفاوت باشد. البته راه بی‌تفاوت نماندن، مصاحبه کردن و نامه نگاشتن نیست. مواضع فلسفه در تحلیل هرچیز از جمله تحریم باید با زبان فلسفه بیان شود؛ یعنی با اسلوبی فلسفی و نه صرفاً از زبان فیلسوفان اما با بیانی سیاسی و غیرفلسفی.
آیا واقعاً حوزه‌ها سکولار بوده‌اند یا سکولار شده‌اند؟ از کی و به چه معنا؟ به‌گمانم بهتر است به‌جای دعوا و غوغا بر سر اصطلاح"حوزه سکولار"به اصل مسئله توجه کنیم. این عنوان هم چندپهلو و نادقیق است و هم گزنده. ضمن آنکه معنایی بسیار کلی و موسّع از سکولاریسم را پیش‌فرض گرفته که بیشتر به کار مناقشات سیاسی می‌آید تا مباحثات علمی...
تقویم‌زدگی یعنی مناسبت‌سازی بی‌ضابطه و زیاده از حد و ترویج تصنعی و تکلف‌آمیز آن. وقتی‌که مواجهه یک دولت و/یا ملت با تاریخ به گزینش و برجسته‌سازی چند یادبود و مناسبت تقلیل می‌یابد، پدیده تقویم‌زدگی رخ می‌دهد. یعنی مردمان احساس می‌کنند به‌جای آینده، در گیرودار گذشته‌اند و موظف هستند هرساله روزهایی را اجباراً با یاد گذشته سر کنند.
مطالعه متن کامل در سایت دین آنلاین
کاش کسی تاریخ"بی‌تاریخی"را هم می‌نگاشت. مقصود من از بی‌تاریخی یک فرد یا ملت، بی‌ریشه بودن آن نیست. ممکن است یک ملت گذشته‌ای بشکوه و به درازنای تاریخ داشته باشد اما عملا"بی‌تاریخ"باشد. بی‌تاریخی یعنی بی‌اطلاعی و کم توجهی تاریخی. بنابراین من هرگز از بی‌تاریخی ایران سخن نمی‌گویم بلکه از بی‌تاریخی ایرانیان می‌گویم. کسی که آلزایمر دارد، فاقد گذشته نیست، فاقد آگاهی از گذشته است. ملتی نیز که آگاهی تاریخی ندارد ممکن است تاریخی بلند و حتی درخشان داشته باشد اما چه سود؟ یک قهرمان یا ستاره مشهور اما آلزایمری در عمل همانند یک فرد گمنام یا عادی زیست می کند. ملت‌ها نیز چنین هستند...
برخی‌ها فقط می‌خوانند برخی‌ها فقط می‌نویسند برخی‌ها هم می‌خوانند و هم می‌نویسند برخی‌ها نه می‌خوانند و نه می‌نویسند. جامعه ما همانند هر جامعه دیگری هر چهار گروه را در خود دارد. اما تفاوت جوامع در کمیت و کیفیت این گروه‌ها است. جوامع پیش افتاده‌تر، مملو از گروه‌های اول و سوم هستند. جوامع پس افتاده‌تر نیز مملو از گروه‌های دوم و چهارم. جالب است بدانید که این گروه بندی‌ها اتفاقی نیست. هر کدام، دیگری را به وجود می‌آورد و تقویت میکند.
یادداشتی در سایت دین آنلاین با این عنوان منتشر شد که در اینجا قابل مشاهده است:
این سبک مدرن یا سورئال نیست که ماجرای روایت در داستان را پیچیده میکند بلکه اساساً این ساختار روایی ذهن انسان است که سورئال است؛ ما گاهی با استشمام یک رایحه به سال ها پیش میرویم؛ گاهی با دیدن یک رنگ، به یاد یک ماجرای از یاد رفته می افتیم و گاهی با دیدن یک صحنه به آینده نقب میزنیم بی آنکه رابطه ای منطقی و مدلّل میان این امور یافت شود.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی مرصاد، مسعود صادقی دانش آموخته فلسفه و از محققان کشور است که توانسته در جشنواره ها مقام های مختلفی را کسب کند. او در گفتگو با خبرنگار مرصاد به پیشنهاد خود برای بحث حقوق بشر و همچنین بحث نفوذ اشاره کرد که مشروح آن در ادامه می آید.
امیدوارم همچون شما باشم.
امیدوارم همچون شما دروغ نگویم
غیبت نکنم و نشنوم
تهمت نزنم و نخورم
و اگر تهمت خوردم، از خود دفاع کنم بی آنکه به دیگری حمله کنم.
امیدوارم همچون شما تلاش کنم که وقتم را صرف کارهایی کنم که بیشترین خیر را برای خودم و کمترین شر را برای دیگران داشته باشد.
امیدوارم همچون شما باشم؛ فروتن باشم نه فروتر
امیدوارم همچون شما باشم؛ بزرگ باشم نه خودبزرگ‌بین
امیدوارم کتاب نخوانم که تمام شود؛ کتاب بخوانم که تمام نشوم.
امیدوارم همچون شما نماز بگزارم؛ نماز بخوانم تا پاک شوم نه اینکه ناپاکی‌هایم را توجیه کنم
امیدوارم دانا باشم و دینی نه نادان و دانی.
امیدوارم هرگز ناامید نگردم
امیدوارم هرگز نگویم: هرگز نمی‌توانم.
امیدوارم هرگز نتوانم بگویم: من می‌توانم هر کاری را انجام دهم
امیدوارم همچون شما حال و سال خوبی داشته باشم.
امیدوارم...
در نشست نقد و بررسی کتاب"دانشنامه فلسفه اخلاق"در سرای اهل قلم بنده نیز همچون استاد کامران فانی و دکتر حمید شهریاری یکی از ناقدان اثر بودم. متاسفانه بسیاری از خبرگزاری‌ها در کنار تلخیص بی منطق عرایض حقیر و دیگر ناقدان، بخشی از صحبت‌ها را وارونه منعکس ساختند. از همین روی بر خود لازم دیدم که بر سبیل اجمال، رئوس و نکات اصلی طرح شده توسط خود را آن‌گونه که بود در اینجا تنظیم و تقدیم کنم.
وقتی فصل the shift کتاب اخیرالنشر the road to character را می خواندم به نکته مستندی برخوردم که دالّ بر یک تحول اخلاقی شگرف است؛ تحول در نگرش انسان معاصر نسبت به خود(self) :
بر اساس تحقیق موسسه گالوپ در سال 1950 میلادی، وقتی از دبیرستانی های آمریکایی سوال می کردند که آیا خود را فردی خیلی مهم می دانید "هشتاد و هشت" درصد آنها می گفتند: نه.
اما اخیرا و مشخصا در سال 2005، تحقیقی مشابه نشان داد که "هشتاد درصد" دبیرستانی های آمریکا خود را فردی بسیار مهم می پندارند.جالب تر آنکه وقتی از دختران مدرسه ای می پرسند که دوست دارید ناهار امروز را با چه کسی بخورید بسیاری از آنها می گویند: عیسی مسیح(ع). البته آنها نام دو بازیگر و خواننده را هم پیش و پس از نام مسیح(ع) پیشنهاد می دهند).Brooks,2015,p.13 (
مطالعه زندگینامه خودنوشت جان هیک، فیلسوف درگذشته ای که بیشتر نامش با تکثرگرایی دینی گره خورده،حاوی نکاتی جالب بود. چه بسا اگر ترجمه کامل این کتاب چندان ضروری نباشد اما بازگو کردن برخی از نکات اصلی آن خالی از لطف نباشد.یکی از نکات جالب برای حقیر، اشارت های چندباره هیک به دکتر سیدحسین نصر بود.نخستین باری که پای سیدحسین نصر به خاطرات جان هیک باز می گردد وقتی است که هیک از سفرش به سوئد در سال 1977 میلادی سخن می گوید. هیک می گوید که من در آن سال به یکی از قدیمی ترین دانشگاه های سوئد دعوت شده بودم تا در سالگرد 500 ساله شدن این مرکز علمی، در کنار برخی دیگر از چهره های برجسته، هم یک نشان افتخاری دریافت کنم و هم به ایراد سخنرانی بپردازم. چهرۀ برجسته دیگری که در این مراسم دعوت بود و باید مورد تقدیر قرار می گرفت، به تعبیر هیک، "دانشمند برجسته مسلمان"، سید حسین نصر از ایران بود؛ چهره ای که باز به تعبیر وی، "سفیر فرهنگی شاه" نیز محسوب می شد.
در این سفر، دانشجویان ایرانی و انقلابی تصمیم به تظاهرات گرفته و عمل دانشگاه
نه در باب "فیلم پچ آدامز" بلکه در باب شخصیتی واقعی که این فیلم در باب آن ساخته شده و ارتباط آن با سرنوشت رابین ویلیامز(بازیگر اصلی این فیلم) یادداشتی موجز و از منظری اخلاقی نگاشته ام که در سایت اندیشگرد انتشار یافته است.
مشاهده متن یادداشت در سایت اندیشگرد
یادداشتی کوتاه در سایت تحلیلی اندیشگرد پیرامون اهمیت حلقه های فلسفی و معنا و مولفه های آن نگاشته ام که در لینک ذیل قابل مشاهده است.
در یادداشتی کوتاه در سایت اندیشگرد به تحلیل بسیار موجز اهمیت تاریخی محکومیت اهانت به ساحت پیامبر(ص) توسط پاپ فرانسیس و واکنش جهان اسلام به این پدیده پرداخته ام که می توانید آنرا در لینک ذیل مشاهده فرمایید.
