این سبک مدرن یا سورئال نیست که ماجرای روایت در داستان را پیچیده میکند بلکه اساساً این ساختار روایی ذهن انسان است که سورئال است؛ ما گاهی با استشمام یک رایحه به سال ها پیش میرویم؛ گاهی با دیدن یک رنگ، به یاد یک ماجرای از یاد رفته می افتیم و گاهی با دیدن یک صحنه به آینده نقب میزنیم بی آنکه رابطه ای منطقی و مدلّل میان این امور یافت شود.
رمان من او یک اثر مهم سورئال است که ساختار و فرم آن سعی کرده ساختار واقعی ذهن را آینگی کند و نشان دهد ذهنیت انسان چقدر سیّال و جوّال است.
صورت و محتوای این اثر بسیار با هم تناسب دارند. اگرچه این اثر بی آنکه بخواهد شعار بدهد در مقام تبیین زیست مسلمان ایرانی است که البته در دل یک خانواده متموّل و سنتی است اما مهم تر آن است که حوادثی را روایت می کند که در باورهای دینی چهره های اصلی داستان ریشه دارد. مقوله آه کشیدن و نفرین کردن، عشق ناکام عفیفانه، درویش مسلکی و.. محورهای مهم و موثر داستان هستند و به همین دلیل نویسنده بخوبی تلاش کرده تا همین مسیر را پی بگیرد و با سیاقی فراواقع نگرانه این مفاهیم ایمانی را تصویرسازی کند.
(بخشی از عرایض حقیر در نشست جستار قلم دو؛ با حضور آقای رضا امیرخانی؛ خالق رمان من او)
@OFFICIALMASOUDSADEGHI
